ODWIEDŹ NAS:

Wiele młodych osób poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy to co się ze mną dzieje jest już problemem, czy to w jaki sposób spędzam czas ze znajomymi, jak się bawię czy imprezuję wymyka się z pod kontroli? Opierając się na doświadczeniach z pracy z młodymi osobami zarówno w przestrzeni gabinetu psychologa czy w innych kontekstach postaram się przybliżyć temat. 

Prawie każdego dnia wspieram młode osoby, które mają różne doświadczenia związane z imprezami, eksperymentami czy innymi doświadczeniami z różnymi substancjami psychoaktywnymi. W grę wchodzi np. alkohol (tak jest on substancją psychoaktywną) oraz inne substancje, które są nielegalne w Polsce, potocznie zwane narkotykami. 

Na samym początku jakiejkolwiek przygody z substancjami leży potrzeba odkrywania i eksperymentowania, która jest naturalnym elementem procesu dojrzewania. Zazwyczaj młode osoby chcą odkrywać świat oraz przynależeć do konkretnych grup (znajomych). Eksperymentowanie zaczyna się od inicjacji, czyli pierwszorazowego przyjęcia substancji psychoaktywnej. Tutaj nie ma reguły, w zależności od substancji i osoby, inicjacja może być pozytywnym lub negatywnym doświadczeniem. Każdy człowiek może zupełnie inaczej reagować na różne substancje, oczywiście przyjmuje się pewne ramy jak np. w przypadku marihuany, jednak, gdy większość osób będzie się dobrze bawić po zapaleniu suszu, jedna na kilka osób zareaguje na to źle. W tym miejscu warto wspomnieć o pewnym micie, że po jednym razie można się uzależnić. Moim zdaniem nie jest to tak proste i zero jedynkowe. Inicjacja raczej otwiera pewną perspektywę, która w zależności od okoliczności i predyspozycji danego człowieka może przerodzić się w uzależnienie ale też nie musi. Niestety nie jesteśmy w stanie przewidzieć kto i w jakim czasie może uzależnić się. 

W którym monecie warto sprawdzić czy wszystko jest ok? Przeanalizuj kilku najważniejszych punktów w odniesieniu do siebie czy swoich znajomych:

- Czy poszukuję okazji do przyjmowania substancji?

- Czy jestem inicjatorem przyjmowania substancji?

- Czy moje zainteresowania i pasje schodzą na drugi plan? 

- Czy oddalam się od znajomych, który nie są związani z przyjmowaniem substancji?

- Czy doświadczam trudności np. w szkole, obniżenie ocen, spadek frekwencji?

- Czy doświadczyłem jakiegoś kryzysu? Np. ktoś z dorosłych dowiedział się o przyjmowaniu substancji.

- Czy zdażyło mi się przyjmować substancje dwa lub więcej dni z rzędu?

- Czy przyjmuje substancje w momencie przeżywania trudnych emocji? Np. złość, smutek, lęk, strach.

- Czy wypiłem więcej niż zakładałem lub wziąłem więcej niż planowałem?

- Czy zacząłem poszukiwać dodatkowych źródeł pieniędzy potrzebnych na substancje? 

Jeśli odpowiadasz twierdząco na dwa lub więcej pytań to warto przyjrzeć się sprawie, najlepiej skontaktować się ze specjalistą, który ma w tym temacie doświadczenie, może to być psycholog, psychoterapeuta, wystarczy nawet kontakt z psychologiem szkolnym. 

Pamiętajcie, uzależnienie rozwija się w różnym czasie, w zależności od sytuacji życiowej i indywidualnych predyspozycji człowieka, może rozwinąć się zanim się zorientujesz. Wiele osób, przegapia sygnały ostrzegawcze. 

Najbardziej bezpieczną opcją jest wstrzymanie się z podejmowaniem eksperymentów, przyjmuje się, że umysł człowieka rozwija się do ok 21 a nawet 25 roku życia, odroczenie inicjacji związanej z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych będzie na pewno działać na korzyść. Czy można mieć pewność, że się nie uzależnimy? Tak ale ma ją tylko człowiek, który nigdy nie przyjmuje substancji psychoaktywnych.

Łukasz

ZOBACZ RÓWNIEŻ: